Ieder van ons begeeft zich in zijn of haar leven wel eens in een liminal space. Jawel een liminal space. Een antropologische term die gaat over een ruimte waarin je de route niet kent. Waar geen kaart van is, geen wegwijzers en ook geen eindpunt in zicht is. Een ruimte die onbekend en vreemd en soms heel ongemakkelijk. Een tussentijd. Waar we tussen het vertrouwde en het onbekende in zitten. Waar zowel leegte als kansen zijn. Een ruimte waarin je op de drempel van iets nieuws staat. Waarin we overgaan van wie we ooit waren, naar wie we gaan worden. Een drempelruimte.
Het project Ontdek- en Ontwikkelplekken van Coöperatie OngeEikt was zo’n drempelruimte voor meer dan 20 mensen in de afgelopen 1,5 jaar. Een veilige plek voor iedereen, maar vooral voor vrouwen tussen 25 en 65 jaar, die om wat voor reden even niet wisten hoe hun route door het leven eruit zou zien. Die al langere tijd thuis waren. Soms al jaren. Die gestruikeld zijn in werk, studie, door rouw, burn-out of ziekte. Of ontworteld zijn omdat ze gevlucht zijn uit hun thuisland, omdat het daar te onveilig was. Die in tussentijd leven. Stuk voor stuk mooie mensen, die hun perspectief niet in beeld hadden en/of niet wisten hoe of met wie ze een perspectief konden realiseren. Die het vertrouwen in zichzelf en de wereld verloren. Die ontmoedigd zijn geraakt. Zich alleen voelen staan.
Het beste dat we voor iemand in een liminal space kunnen doen, is een veilige bedding creëren waar vanuit iemand zijn eigen route kan kiezen. Waar hij of zij een tijdje mee kan lopen en aanwezig kan zijn. Vanuit deze veilige bedding kunnen we hem of haar aanmoedigen om te ontdekken, en te spelen en tegelijk zijn of haar eigen weg te laten bewandelen. Soms zijn we hierbij wegwijzer, reisgenoot, pleisterplek of reisleider. De ander bepaalt het tempo. Wij zijn present en doen wat nodig is. We trekken samen op en we leren van elkaar en van het leven.
Deze creatieve en veilige bedding van de Ontdek- en Ontwikkelplekken van OngeEikt wijkt sterk af van wat veel reguliere instanties bieden. Daar is de liminal space vaak bij voorbaat al ingeperkt door diagnoses, problemen, focus op tekorten en aannames. Waardoor er weinig ruimte is, weinig te ontdekken en weinig te kiezen is. Hier vervolgen mensen hun reis via het werk en beleid van professionals, die ervoor opgeleid zijn. Ze moeten snel en met resultaat veranderen, anders worden ze buitengesloten. Ze krijgen labels als mensen met afstand tot de arbeidsmarkt, bijstandsgerechtigden, arbeidsgehandicapt, iemand uit het doelgroepregister, een client, de personen in de kaartenbak. Of komen terecht in een database en worden als ‘lastig of niet te bemiddelen’ aangemerkt.
Wat hebben wij binnen OngeEikt de afgelopen anderhalf jaar geleerd over wat bedding wèl moet bieden? Dit vertelden onze deelnemers:
Lees verder “In beweging komen: ontdek- en ontwikkelplekken”