Iedereen belandt wel eens in een ‘liminale ruimte’ tijdens zijn of haar leven. Dit is een antropologische term die verwijst naar een ruimte die onbekend is en waarin je de weg niet kent. Er zijn geen kaarten, geen wegwijzers, routes en er is geen duidelijk eindpunt. Het is letterlijk een ruimte waarin je op de drempel van iets nieuws staat. Een drempelruimte, want ‘liminaal’ betekent drempel. Het is een periode waar je tussen het vertrouwde en het onbekende in bent, met zowel ruimte als kansen. Het wordt ook wel ‘het ondertussen’ of ‘de tussentijd’ genoemd. De komende tijd ga ik dit fenomeen verder verkennen in een reeks blogs met als titel ‘Tussentijd’.
Tussentijd
We kennen het allemaal wel in ons leven, fases waarin je even geen houvast hebt, omdat je je bevindt in een overgangszone. Omdat je onverwacht tegenslag in het leven hebt. Of overgaat naar een nieuwe levensfase. Bijna elke menselijke ervaring heeft elementen van het ondertussen in zich. Bijvoorbeeld:
- omdat er een dierbare (onverwacht) is overleden,
- je ontslagen bent of met pensioen bent gegaan,
- je na je studie geen baan kunt vinden,
- je een kind hebt gekregen,
- je na echtscheiding geen (t)huis meer hebt,
- je aan een nieuwe baan begint,
- je geconfronteerd wordt met ziekte,
- je op kamers gaat als je 18 bent,
En vul zelf verder maar in.
Dit zijn allemaal gebeurtenissen die je (plotseling) in de tussentijd laten belanden. Het is een periode waarin je loskomt van vertrouwde gewoontes, overtuigingen, waarden en normen, zonder dat je al weet wat ervoor in de plaats zal komen. Deze fase kan gekenmerkt worden door verschillende emoties, die zich ook nog eens afwisselen. Denk aan verwarring, onzekerheid, rusteloosheid, angst, ongemak, boosheid, rouw, opluchting enzovoort. De tussentijd is eigenlijk een plek waar niemand graag wil zijn. Vaak zijn we geneigd om deze fase snel achter ons te willen laten, terwijl juist in tijden van verwarring de meeste groei en ontwikkeling plaatsvindt.
Wat kenmerkt zo’n tussentijd? Lees verder “Tussentijd”