De magere jaren voorbij?

Boven op onze berg in Winterberg sluiten we deze drieweekse vakantie af. Een stuk uitgeruster dan voor de vakantie, gelaafd aan de liefelijke omgeving. Lekker lui met tijd en ruimte om spelletjes te spelen, te lezen in boeken waar je thuis niet aan toekomt, de slimste mens te kijken, darttoernooi en Olympische spelen te volgen op tv, Ottholengi’s kookkunsten te imiteren, te wandelen, in de sauna te ontspannen en een beetje te fietsen. Prima manier om eruit te zijn. Alle kinderen in verschillende fases mee, familiebezoek en de buren een midweekje gezellig op bezoek.

Nu waren daar ook twee grote afwezigen voor mij: Somberheid en Angst. Meestal gingen zij de afgelopen jaren trouw mee op vakantie. Onuitgenodigde gasten die me meestal al vanaf de eerste week van de vakantie vergezelden. En niet alleen mij, maar ook het hele gezin lastig vielen. En erger nog, niet weggingen. Het stilvallen en nix doen was vaak het uitnodigingsticket dat ze gebruikten. Want wat stel je nu voor als je nix doet. Hoe kun je dan van betekenis zijn?

In mijn jeugd was het eigenlijk altijd zo dat je niet wist of je iets goed deed of dat het goed genoeg was. Vaak was het met terugwerkende kracht toch niet goed. Daarbovenop was er een opvoedmissie om de drie sss-en in mijn leven: Slap, Sloom en Slordig te elimineren. Deze krachtige cocktailmix maakt dat stilvallen n dingetje is. Altijd al. Gelukkig kon ik heel goed en heel hard werken…..🙄

De laatste zeven jaren, waarin ik de schadelijke patronen die hierdoor zijn ontstaan grotendeels heb ontmanteld, werd stilvallen steeds meer een noodzaak. Maar bracht Somberheid en Angst als vanzelfsprekend met zich mee. Het leven voelde vaak als één groot zwart gat. De kleinste (onverwachte) dingen werden reuzegroot. Prikkels kwamen keihard binnen. Mensen waren teveel. Buiten zijn was vaak niet fijn. Ik voelde me te kwetsbaar.
 
Het afgelopen jaar ben ik weer meer gaan werken. Wat spannend was, want hoe voorkom je dat je weer je oude patronen leeft? Dat voorkom je dus niet. Dat vraagt elke dag, elke week en bij elke klus zelfonderzoek waarom ik iets wil en/of doe voor de ander of mijzelf? En of ik er de energie voor (over)heb. En dat zal nog wel even nodig blijven. Want ik heb daarin nog veel te leren. En zal ik keuzes moeten maken.
 
Maar gelukkig kon ik deze vakantie stilvallen, zonder lastiggevallen te worden door Somberheid en Angst. Dat beschouw ik maar als n goed teken dat de zeven ‘magere jaren’ voorbij zijn. En dat balanceren tussen wat moet, dienstbaar willen zijn om van betekenis te kunnen zijn, of bijdragen omdat ik dat wil, de rest van mn leven, levenskunst zal zijn. En voor wie niet? 😘
 
Groet Helena 🔆
 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *