Al 25 jaar is Jolanda grafisch vormgever maar geleidelijk aan loopt ze vast in haar werk. Als ze zich afvraagt ‘Wil ik dit nog wel blijven doen?’ en dit aan haar vriendin Eline vertelt, tipt deze haar om deel te nemen aan de Ontdek- en Ontwikkelplekken van OngeEikt. Zodat ze kan onderzoeken wat ze precies wil.
Jolanda vertelt over haar situatie voor ze met de Ontdekplek startte en over alle ontwikkelingen waar ze sindsdien in terecht kwam. Ze komt nu uit haar comfortzone en leert imperfectie omarmen.
‘Na mijn grafische opleiding werkte ik bij drukkerijen. Het waren kleine bedrijven, waar ik me veilig voelde. Vijf jaar geleden begon ik voor mezelf. In het begin was dat zoeken en soms nadoen hoe anderen het deden. Omdat ik daarin vastliep besloot ik het op mijn eigen manier te doen. Veel van mijn klanten werkten in de zorg en dat zijn mensen die vaak vanuit hun gevoel werken. Dat sloot aan bij mij en bij hoe ik werk en zo kreeg ik een eigen netwerk.’
Afgewezen
‘Het begon ermee dat ik een paar klanten kreeg waarbij ik merkte dat het niet meer stroomde. Er was een klant die heel hard oordeelde over mijn werk. Dat raakte me diep. En kort erna was er weer iemand bij wie het stroef liep. Die klant wilde telkens iets anders. Dat betrok ik heel erg op mezelf hoewel ik rationeel wel kon bedenken dat niet iedere klant bij je past.
Doordat ik steeds onzekerder werd, liep ik steeds meer vast. Tot er niets meer uit mijn handen kwam en ik bedacht ‘dit gaat niet meer zo langer’. Ik ben altijd lang met een ontwerpproces bezig, zodat ik daarna heel gericht een ontwerp af kan leveren. Ik lever niet -tig verschillende ontwerpen aan. In dat ontwerp geef ik alles van mezelf. Dus als die ander dan niet tevreden is, voel ik me persoonlijk afgewezen. Ik heb mijn hele identiteit opgehangen aan mijn werk en toen dat niet meer goed liep, werd ik heel erg met mezelf geconfronteerd. Ik werd onzeker over mijn hele persoon.’
Comfortzone
‘Suhela Pluijmers begeleidde mij bij de Ontdekplek. Zij doet precies het werk wat ik ook heel graag zou willen. Ik vind het mooi hoe ze vanuit haar zijn er kan zijn voor een ander, met al zijn plussen en minnen. Zij heeft mij veel laten spelen. Als het maar niet perfect was, zodat ik buiten mijn comfortzone kwam. Creatief bezig zijn zonder druk van de klant of van mezelf. Ik was vergeten hoe leuk dat kan zijn, want bij grafisch werk moet alles bij de drukker perfect aangeleverd worden. Elk pixeltje van het ontwerp moet kloppen. En nu hoefde dat niet. Suhela liet me ook naar moderne kunst kijken. Dat het niet over mooi of lelijk gaat, maar om het verhaal. Dat gaf me meer vrijheid.
Het leuke van Suhela vind ik dat ze mij begeleidt, maar ze geeft me tegelijk een kijkje in haar keuken. Ze laat me bijvoorbeeld zelf de verslagen van onze sessies maken, zodat ik dat vast leer. Binnenkort ga ik zelf mensen begeleiden bij hun creatieve proces. Dat doe ik als wederdienst, net als het begeleiden van het wekelijkse open atelier bij OngeEikt. Ik vind het mooi om zo’n wederdienst te leveren, want uiteindelijk moeten we het allemaal met elkaar doen.’
Creatief therapeut
‘Bij de Ontdekplek wilde ik onderzoeken of ik mijn creativiteit kan gaan combineren met het helpen van andere mensen. Ik zou graag creatief willen werken en zo jongeren en kinderen in beweging zetten vanuit hun onderbewustzijn. Als 17-jarige wilde ik al creatief therapeut worden. Totdat ik hoorde dat je dan zelf eerst helemaal binnenstebuiten gekeerd zou worden. Daar schrok ik enorm van, want ik kom uit een gezin waar we niet makkelijk over onszelf praten. Dus ik besloot toch maar een grafische opleiding te doen.
Wel heb ik een aantal jaren geleden toen ik in België woonde een opleidingsjaar bij De Kleine Tiki gedaan. Dat is een school voor kunst, coachen en persoonlijke ontwikkeling. En dat heb ik later ook weer in Assen opgepakt. Zo was ik toch bezig met kunst en therapie. Ook persoonlijke ontwikkeling liep altijd als een rode draad door mijn leven. Ik was vaak bezig met ‘wie ben ik als mens en wat doen we hier?’. Door hierover te lezen en allerlei workshops te volgen ben ik hierover veel te weten gekomen en heb ik veel ervaren.’
Invalwerk als opstap
‘Sinds ik in februari ben gestart met de Ontdekplek is er veel gebeurd. Via Eline hoorde ik van invalwerk als leerkracht en dat ben ik gaan doen. Ik geef een of twee dagen per week les aan groepen 1 tot en met 8 van de basisschool. Dan moet ik uit mijn comfortzone komen want ik wil helemaal niet op de voorgrond staan. Van tevoren weet ik niets over de school of over de leerlingen. Ik stap zo’n klas binnen en moet alles wat daar gebeurt binnen de perken zien te houden. Maar iets in mij zorgt ervoor dat ik dit toch ga doen, want ik wil kinderen en jongeren helpen sterker in het leven te staan. En dit invalwerk zie ik als een opstap hiervoor. In korte tijd leer ik heel veel.
Nu leer ik om met groepen te werken en ik begeleid kinderen bij wat knutselwerkjes. Straks gaat het erom dat ik iets kan toevoegen. Dat ze weten wie ze zelf zijn en wat ze in de wereld doen. Ook in die klassen leer ik hoe mooi imperfectie kan zijn. Ik vind het mooi dat ik dat ook aan die kinderen kan laten zien. Er zijn kinderen die in paniek raken omdat ze niet kunnen tekenen. Dat vind ik jammer. Iedereen heeft zijn waarde en talenten. We moeten appels niet met peren vergelijken.’
Puzzelstukjes
‘Na de maand op een Ontdekplek start ik binnenkort met het Ontwikkeltraject. Als het nu al zou stoppen, dan was ik denk ik een beetje in paniek geraakt. Een maand is voor mij te kort. Dan is het net op gang en breek je het alweer af. Al ben ik wel heel blij met wat er al wel is bereikt. Dat is de andere kant.
Gevoelsmatig weet ik dat ik ergens naartoe wil. Op een rustige manier wil ik dat doen. Ik ben nieuwsgierig hoe dat zich ontwikkelt. Ik weet nog niet wat ik met mijn grafische werk wil, al blijf ik wel trouw aan mijn bestaande klanten. Ik heb mijn kantoor omgebouwd tot atelier en de muren een kleur gegeven, zodat ik er coaching kan geven. Ik neem dus al wel stappen, al is het nog niet allemaal helder waar ik uitkom. De puzzelstukjes vallen op een gegeven moment wel in elkaar.
Het mooie aan OngeEikt vind ik dat er zoveel verschillende mensen rondlopen, die allemaal een eigen bijdrage kunnen leveren. De Ontdekplek heeft me al veel opgeleverd en alles gaat in sneltreinvaart. Suhela geeft me echt het gevoel van ondersteuning. Ik moet het wel allemaal zelf doen, maar er staat iemand aan de zijlijn mij aan te moedigen.’
Interview door Margot van Belkum – april 2022
Foto door Jolanda